غزل
د ژبي سر له مي فریاد د زړه د تله راځي
بي لتا زړه ته مي قرار زړګیه کله راځي
اوښکي د سترګو د چا مخکښي تویولي نشم
ته به خفا شي داسي یاره ځما زړه له راځي
ستا لباسي میني په داسي غم آخته کړم آشنا
پټ پټ سوازیږمه لمبي مي د ګوګله راځي
ما د بیننګو په یاريئ همیش ننګونه کړي
زه په یوه بي ننګه یار همیش په بله راځي
لګ راته اووایه ځمانه مرور په څه ئي
یاره ځما په خله خو ستا نامه پخپله راځي
بي نوره سترګي مي د یار په لور کږي پاتي شوي
ریباره اوس ځما دیدن له جانان څله راځي
دا محبت دي که نفرت پوه امدادخیاله نه شوم
اوس مي د قبر حواله شمعه په لاس بله راځي
امدادالله خیال هشنغر
No comments:
Post a Comment